sobota, 22 września 2012

Sesja pani Róży

Wiele ludzi zadaje mi pytanie "gdzie szukać tematu?" No właśnie, gdzie go szukać? Temat do fotografowania, jak i też do malowania, jest wokół nas. Tylko od nas zależy jakie emocje chcemy przekazać widzowi, co w nas tkwi, na co sami zwracamy uwagę, co nas cieszy, a co smuci... Jeśli chodzi o mnie natomiast uwielbiam w fotografii studyjnej bawić się światłem, łamać pewne zasady, wychodzić po za ramy. W dzisiejszym poście chciałbym przedstawić sesję pewnej pani Róży, uwielbiam róże, za ich złożoność oraz różnorodność. 

 W pierwszej koncepcji zdjęcia światło mamy ustawione z strumienicy bezpośrednio nad różą. Kadr wykonany jest od dołu, gdzie pąk róży doświetlony jest przez odbijające się światło od styropianu, do którego była przymocowana. Zdjęcie celowo jest pozbawione koloru, aby można było skupić się na kształtach kwiatu.
przesłona F 16 
ogniskowa 190 






Druga fotografia wykonana jest pod kątem 45 stopni w stosunku do padającego światła. Tu również wykorzystałem strumienice, aby światło było ostre i skoncentrowane. W tym jednak przypadku pozostawiłem kolor, gdyż tonuje światło i tworzy delikatny kontrast do skoncentrowanego źródła.
przesłona F 16 
ogniskowa 190

piątek, 14 września 2012

Praca w studio


Fotografia to obraz, a obraz powinien pobudzać emocje, jak zyskać emocje w kadrze? wszystko dzieje się w naszej głowie, to my sami decydujemy czy coś jest dla nas przyjemne, czy raczej budzi wstręt. Fotografia aktu to nie naciśnięcie spustu migawki przed nagą kobietą, to bardzo ciężka praca połączona z ogromną wiedzą na temat światła, kształtu, ruchu, naprężenia mięśni. Często sesja trwa nawet do 5 godzin, by osiągnąć zamierzony efekt. Sesja w studio choć daje nam pełną kontrolę nad światłem, nie jest taka prosta. Ludzie chodź posiadają taką samą ilość mięśni i kości (z włosami bywa różnie) to jednak poruszają się w sposób wykształtowany przez wiele lat i każdy na indywidualny sposób. Uwielbiam pytanie osób z którymi jeszcze nie pracowałem " a jaki masz pomysł na mnie?" jak mogę mieć pomysł skoro nie wiem jak się poruszasz? Jak kształtuje się twoje ciało? Pomysł mam ale na scenerie, na światło, na dodatki. Należę do ludzi ambitnych więc zawsze staram się wyciągnąć to co najlepsze. Właśnie co jest najlepsze? Dla każdego co innego, jedni lubią podpatrywać, inni lubią gdy modelka nawiązuje kontakt wzrokowy, ile ludzi tyle emocji. Z natury jednak lubimy kształty okrągłe, nie ma to nic wspólnego ze stołem:), ale z naturalnym zachowaniem przedłużania gatunku, tak to dziwne ale idealny kształty ma właśnie Venus. Staram się na sesjach układać światło w taki sposób aby linie ciała były zaokrąglone, jak? No i tu się kłania wiedza nad ruchem :) Trzeba wspomnieć tez o tym aby wypełnić cały kadr, tu wiedza i umiejętność płynąca z malowania, ale trzeba też pozostawić trochę przestrzeni by zdjęcie mogło oddychać. Jak to wszystko osiągnąć? to proste, ćwiczyć, ćwiczyć i jeszcze raz ćwiczyć, ja wciąż jestem na początku drogi, wciąż się uczę.
 




czwartek, 13 września 2012

Zapytanie

Nie potrafię pisać Blogów:(  więc pytam was, o czym chcielibyście czytać? o tym skąd bierze się natchnienie? Czy o tym jak technicznie wykonać własne wizje?

wtorek, 11 września 2012

Trochę mnie, czyli nie wszystko po kolei

Należę chyba do ludzi, którym im więcej zabierzesz, tym więcej zbudują. Moja historia może i nie jest ciekawa, lecz dowodzi ile własnym uporem można osiągnąć. Pewnego dnia ktoś zabrał mi wszystko, nie pozostawiając, dosłownie, nawet na suchą bułkę. Jedyne co miałem to marzenia - o tym, by mieć własny sklep i o tym, by móc malować, sprawiając radość swoją sztuką. Zarówno pierwsze, jak i drugie marzenie z braku funduszy należało do zadań specjalnych, ale to co proste nie cieszy, więc po kilku miesiącach bieganiny za funduszami powstał sklep, na mój własny koncept przyjazny ludziom. Drugie marzenie już było  tyle prostsze, że sklep w swojej ofercie posiadał ręcznie malowane rzeczy. Codziennie nowe wyzwania - jak uczynić, by ludzie mogli kawałek mojej sztuki posiadać zawsze ze sobą? W życiu nie ma przypadków, są tylko zbiegi okoliczności, które możemy wykorzystać. W tym wypadku to zbieg okoliczności, a dokładnie brak zawieszek kokosowych (sklep posiadał w swoim asortymencie biżuterie sztuczną) oraz moje doświadczenia z tworzeniem medalionów z drzewa sprawiły, że podjąłem się rzeczy następującej. Niewiele myśląc jak zawsze pojechałem po maszyny, po kokos i rozpocząłem własna produkcję zawieszek, a skoro zawieszki były takie jak sam chciałem, to już prosta droga do tego, by właśnie na nich zacząć malować swoje obrazy. Z uporem tworząc nowe obrazy na łupinie kokosa, ucząc się pilnie malować, korzystając z dobrej woli nauczania i kierowania przez pana Jana Jończyka, za co mu do dziś pięknie dziękuję, pilnie dzień w dzień tworzyłem coś nowego. Fotografia w tym czasie dzielnie towarzyszyła mi jako natchnienie kompozycji, biegając dziennie po lesie z aparatem i odwiedzając okoliczne rzeczki. W Polsce jednak zrobić to jedno, a pokazać światu to drugie. Nie przejmując się niczym, dumny ze swoich dzieł udostępniłem je na polskiej stronie digart.pl i tu wielkie zaskoczenie - wyrzucono mi je! Powód? Nie jest to ani malarstwo ani fotografia, na cóż jak nie na płótnie ani na drzewie tylko jako naszyjnik to już nie malarstwo. Wiele myślałem nad tym jak wyjść z nimi poza sklep, szukając po internecie natchnienia znalazłem międzynarodową stronę deviantart.com , założyłem konto i cud :) moje prace zostały bardzo ciepło przyjęte, do tego jedna z prac została pracą dnia i to w serwisie, na który w ciągu sekundy spływa kilka prac z całego świata - http://roberti.deviantart.com/gallery/870283#/d17yid6 , a sam poznałem wspaniałych ludzi, tworzących piękną sztukę od których mogłem uczyć się coraz więcej.

Inna z prac zajęła drugie miejsce w konkursie na naturalną biżuterię 
Po pewnym czasie i u nas uznano to za...., no właśnie nie jako malarstwo, ale sztuczną biżuterię, no cóż co kraj to obyczaj. Mój upór w dążeniu do tego, by kawałek sztuki mógł mieć każdy i wszędzie doprowadził do tego, że moje prace podróżują gdzieś, noszone po świecie oraz Polsce. Zostały wyróżnione w albumie Kreatura.pl - kreatywne rozwiązania, doczekały się artykułu w serwisie Magazynier oraz wernisażu.












 Każdy z obrazów był próbą pokonania światła, koloru, rozmiarów, perspektywy, każdy z nich był kolejną nauką. Ten który prezentuje jako ostatni powstał z myślą o mnie samym, jest on bardzo osobisty. 
Fotografia emocji - www.robertsloma.pl

czwartek, 30 sierpnia 2012

Komponowanie obrazu


Zastanawiacie się pewnie dlaczego jedne zdjęcia przykuwają waszą uwagę, a inne wręcz drażnią? Dzieje się tak, ponieważ odbierany obraz jest przyporządkowany do naszej pamięci. Lubimy odbierać obrazy, które są przyjazne naszym emocjom - kiedy zobaczymy zdjęcie na którym horyzont na morzu jest krzywy, odbieramy podświadomie obraz z bujajacego się statku, choć nie mamy nawet tego świadomości :) Lubimy rzeczy proste, łagodne i poukładane, by móc czuć się pewnie i stabilnie. 
Pamiętam, jak ja uczyłem się prostych kadrów :) i tu ukłony dla Maksa, który po obejrzeniu moich fot mawiał " do d... do d..., krzywo" :( Zrobiłem setki zdjęć, by nauczyć się prostych zasad, bo cóż z tego, że coś widziałem, gdy nie potrafiłem tego przekazać dalej.  

 Komponowanie obrazu polega na schemacie złotego podziału, opisanym przez greckiego matematyka Euklidesa. Jest to podział wg którego nasz wzrok odbiera informacje ważne i mniej istotne. Używamy tego schematu, aby wydobyć główny temat zdjęcia. Dzięki temu możemy wychwycić coś pięknego z chaosu i przekazać to co nasz umysł widzi, nawet we zwykłym drzewie jak na przykładzie poniżej

Na zdjęciu do wydobycia głównego tematu w złotym punkcie posłużyłem się małą głębią ostrości, czyli ostrość nastawiona jest na jeden punkt by rozmydlić resztę ( f4,5)
f oznacza przesłonę czyli wielkość otworu przez które wpada światło do aparatu, np. f4,5 to mała głębia f22 to duża kiedy wszystko na zdjęciu jest bardzo wyraźne




Drugi ważny element kompozycji obrazu to trójpodział. Co to jest? i po co to? Po pierwsze, by obraz, który przedstawiamy nie był płaski; po drugie, co najważniejsze, patrząc na piękny krajobraz widzimy go w 3D, natomiast na zdjęciu patrzymy tylko na jeden wymiar. Tak jak w przypadku malarstwa do oddania odległości w pejzażach stosuje się kolor niebieski, tak w fotografii bywa ciężej :) I wtedy właśnie z pomocą przychodzi trójpodział, który jest przyjazny dla oka, przyjemny i bezpieczny w odbiorze dla naszego umysłu.

Na pierwszym planie mamy tutaj wodę,
drugi plan to zamek,
a trzeci najdalej oddalony to niebo.

tutaj używamy dużej głębi ostrości 
czyli np. f 22








W dobie aparatów cyfrowych uczenie się na błędach nie jest aż takie kosztowne jak kiedyś, ale mimo wszystko chciałbym was zachęcić do jednej starej i bardzo prostej metody patrzenia na obraz. 
Przed naciśnięciem spustu migawki spójrzcie na świat poprzez kartonową ramkę. Da wam to pełny obraz tego jak będzie wyglądało zdjęcie, które zrobicie, a co za tym idzie, macie pełną kontrolę nad kadrem:) 
I życie staje się prostsze:)







czwartek, 19 lipca 2012

Włosy - technika ujęć cz.2


Dziś trochę inaczej:) bez ruchu, a przynajmniej bez podmuchu włosów. Tak jak wspominałem najważniejsze jest umiejętne wykorzystanie potencjału tkwiącego w elemencie fotografowanym. Dziś wykorzystamy włosy kolorowe, a właściwie pasemka które się na nich znajdują, można wykorzystać je w taki oto właśnie sposób.
Pasemko które widać przechodzi centralnie na wysokości okolic oczu, bez pasemka portret nie wyglądałby tak atrakcyjnie ponieważ jaśniejsza linia na włosach krzyżuje się z linią twarzy.

Technicznie
F 9
czas 1/125
iso 200
światło - softbox z boku pod kątem 45 stopni na wprost modelki.

niedziela, 15 lipca 2012

Włosy - technika ujęć cz.1

Po przeczytaniu kilku bzdurnych zdań na temat fotografii ruchu w pewnym czasopiśmie, postanowiłem uchylić rąbka tajemnicy, jak powstają takie kadry, by młodzi adepci amatorskiej sztuki fotografii studyjnej nie popełniali błędów już na starcie.
Zacznijmy od początku:
Najważniejszym elementem do budowania kompozycji ruchu włosów jest ich rodzaj, to czy są cienkie czy grube, długie czy krótkie, jednobarwne czy też kolorowe.

Dla przykładu na zdjęciu obok widzimy modelkę, która ma grube długie włosy. 
Światło ustawione jest centralnie nad modelką, softbox powoduje, że jest bardziej miękkie, a co za tym idzie delikatnie pochłania włosy. Jedno źródło światła daje nam możliwość zwiększenia ekspresji ruchu. Bardzo ważna jest tu też pozycja modelki, w której się znajduje, łuki tworzone przez światło na ciele komponują całość. Pamiętajmy, że tego typu zdjęcie musi być ekspresyjne. Samo zrobienie zdjęcia włosów w ruchu, w świetle studyjnym tylko je zamrozi, a nie nada im życia.

technicznie: 
czas - 1/160 s
przesłona - f 13
iso 200
światło z softboxa centralnie nad modelką


piątek, 13 kwietnia 2012

robert słoma fotografia: Włosy

robert słoma fotografia: Włosy: Nasza fryzura niejednokrotnie określa nasz charakter, osobowość, przy należność do danej grupy społecznej i subkultury...

Włosy







Nasza fryzura niejednokrotnie określa nasz charakter, osobowość, przy należność do danej grupy społecznej i subkultury, niejednokrotnie też za pomocą reakcji włosów modela możemy na fotografii  określić sytuacje jaka miała miejsce podczas jej tworzenia. Dla mnie osobiście, czyli osoby która głównie w tworzeniu sztuki fotografii zachwyca się naturalnym ruchem, włosy stanowią duży akcent odzwierciedlenia emocji. Jak bardzo istotny to element mojej twórczości najlepiej zauważyć w moich fotografiach.

poniedziałek, 9 kwietnia 2012